Od redaktora
Drodzy Parafianie!
Dni, które przeżywamy w liturgii, szczególnie otwierają nas na spotkanie z Jezusem, który przychodzi do nas w Eucharystii. Zwłaszcza miniony czwartek i uroczysta procesja, w której przeszliśmy ulicami, pomogła nam uświadomić sobie, jak wzniosłe tajemnice są naszym udziałem i w jak wielkiej rangi obchodach uczestniczymy.
Może trochę nam spowszedniał widok białej Hostii. Może nie tak mocno bije w nasze oczy światło Wiecznej Lampki. Może nie za bardzo rzuca nam się w oczy tabernakulum. Pewno trzeba nam od czasu do czasu przypominać sobie i na nowo uświadamiać, że możliwość tak bliskiego obcowania z samym Bogiem to nie oczywistość, ale wielki dar i łaska, którą trzeba nam doceniać, a głębię tej tajemnicy wciąż na nowo przeżywać.
Cały miesiąc czerwiec to czas szczególnego nasilenia czci oddawanej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Serce mówi nam przede wszystkim o miłości. Serce Jezusowe mówi o głębi tej Miłości, której nie są w stanie wyrazić i opowiedzieć żadne ludzkie słowa. O wielkości tej miłości może w pełni mówić tylko Krzyż i wydarzenia z Golgoty, gdzie obfitość tej Miłości została na nas wylana. Nasza cześć i uwielbienie dla tej Miłości nigdy nie będzie wystarczająco wielkie i dostatecznie godne. Niech braki naszego uwielbienia dopełnia żar naszych serc, gromadzących się, by trwać na adoracji wobec osoby naszego Zbawiciela, choćby w piątkową uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Wasi duszpasterze.
Aktualności
ODNOWIENIE AKTU POŚWIĘCENIA NARODU POLSKIEGO NAJŚWIĘTSZEMU SERCU PANA JEZUSA
Panie nasz Jezu Chryste,
Dziś, tak jak przed stu laty, zbieramy się w świątyni poświęconej czci Najświętszego Serca Twego w Krakowie. W osobach swoich pasterzy, osób życia konsekrowanego i wiernych – staje przed Tobą naród i Kościół w Polsce, aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu. Podobnie jak nasi przodkowie u progu niepodległości, tak i my polecamy Ci dzisiaj Kościół i Ojczyznę, dziękując za dar wolności. Oddając się Twojemu Najświętszemu Sercu, prosimy: Przyjdź królestwo Twoje! A w ślad za św. Janem Pawłem II wołamy: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
W obliczu Twego miłosierdzia, wyznajemy ze skruchą nasze grzechy indywidualne i społeczne. Przepraszamy za brak szacunku dla życia, także tego najsłabszego, ukrytego pod sercem matki. Przepraszamy za grzechy wykorzystania seksualnego małoletnich, popełnione zwłaszcza przez niektórych duchownych i związane z tym grzechy zaniedbania ich przełożonych. Przepraszamy za nałogi i uzależnienia, za prywatę, partyjnictwo, agresję i niezdolność do dialogu. Przepraszamy za brak czci dla tego co święte, w tym próby instrumentalnego traktowania religii.
Świadomi naszych wad i słabości – stojąc wobec nowych i trudnych wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny – z ufnością wołamy: Otwórz nasze oczy, ulecz chore serca, obmyj to, co brudne, daj łaskę nawrócenia i pokuty! Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha niezgody i raniących podziałów. Daj nam światłe oczy serca, abyśmy przestali dostrzegać w sobie wzajemnie przeciwników a zobaczyli współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię Polska. Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła, Ojczyzny i do siebie nawzajem. Zaszczep w nas ducha powszechnego braterstwa.
Jezu, uczyń nasze serca na wzór Serca Twego, abyśmy umieli tracić życie w służbie najbardziej potrzebującym, najsłabszym i bezbronnym. W trudnym czasie pandemii poprowadź nas ku chorym i starszym oraz tym, którzy opłakują swoich zmarłych. Otwórz nasze serca na tych, którzy zostali boleśnie zranieni we wspólnocie Kościoła, aby dzięki Twojej łasce ich rany się zagoiły i aby ponownie zaznali pokoju.
Spraw, aby polskie rodziny w Twoim miłującym sercu znajdowały źródło jedności i odnowy. Aby były ogniskami miłości i pokoju, wolnymi od zdrady, agresji i przemocy, otwartymi na przyjęcie nowego życia oraz zdolnymi do przekazu wiary nowym pokoleniom. Otwórz serca młodych, by ich entuzjazm, siła wiary i świadectwo nadziei odnawiało wspólnotę Kościoła. Naucz nas kontemplować to, co sam stworzyłeś. Naucz nas dbać o piękną i niezniszczoną ziemię, abyśmy – w darze od Ciebie – mogli przekazać ją tym, którzy przyjdą po nas. Powierzamy Ci całe nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne, które pragniemy oprzeć na trwałych zasadach Ewangelii. Podobnie jak przed stu laty, w pokorze poświęcamy się Twojemu Najświętszemu Sercu, oddając naszą Ojczyznę w Twoje władanie. Z ufnością wołamy: Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twemu, którym tak bardzo nas umiłowałeś i przez które prowadzi droga do naszego zbawienia. Amen.
Co u nas?
Tak się składa, że tym, co w ostatnich czasach dominuje w naszej wspólnej działalności są sprawy remontowe i budowlane. Raz jeszcze przychodzi zatem wyrazić wdzięczność tym osobom, które w ostatnim czasie zaangażowały się w prace w naszym kościele. Wciąż jest jeszcze do wykonania pewna ilość pracy (dla cierpliwych pań) przy ostrzykiwaniu środkiem dezynsekcyjnym elementów drewnianych wyposażenia. Natomiast panów chętnych do wspólnego skoordynowanego działania zapraszamy w najbliższy piątek i sobotę do działań przy oczyszczaniu posadzki kościoła.
* * *
W minionym tygodniu nastąpił także kolejny etap eksploracji krypty pod naszym prezbiterium. Oczywiście i w tym wypadku nasz kościół nie oszczędził nam niespodzianek: już w chwilę po rozpoczęciu działań okazało się, że optymistyczne prognozy zakładające oczyszczenie wnętrza w ciągu kilku godzin nijak się mają do zastanej rzeczywistości. Prace muszą potrwać dobrych kilka dni, a najbliższy możliwy termin ich przeprowadzenia to sierpień tego roku. Dobra wiadomość jest taka, że o ile z punktu widzenia materialnego bogactwa nie ma w krypcie czego szukać, o tyle ciekawego materiału historycznego z pewnością nie zabraknie.