Od redaktora
Drodzy Parafianie!
Wniebowstąpienie Pańskie to obchód pełen nadziei i obietnicy. Liturgia słowa ukazuje nam Jezusa, który po swoim ziemskim życiu, męce i chwalebnym zmartwychwstaniu, wstępuje do nieba, zasiada po prawicy Ojca i zapowiada zesłanie Ducha Świętego. W Dziejach czytamy, że uczniowie wpatrujący się w niebo, zostają przez aniołów sprowadzeni na ziemię: mają wyruszyć, by wypełnić Jego misję. To wezwanie jest skierowane także do nas: mamy nie tylko kontemplować chwałę Chrystusa, ale być Jego świadkami „aż po krańce ziemi”.
Święty Paweł w Liście do Efezjan modli się, byśmy poznali nadzieję, do jakiej zostaliśmy wezwani. Wniebowstąpienie nie oznacza odejścia Jezusa od nas, ale nowy sposób Jego obecności — poprzez Kościół, sakramenty i każdego wierzącego. Zostaliśmy wezwani, by nieść nadzieję światu, świadcząc o miłości Boga, który nie zostawia nas samych, lecz uzdalnia nas do działania mocą Ducha Świętego. Chrześcijanin nie może pozostać bierny – jego życie ma być odpowiedzią na Boże wezwanie, wyrazem wiary w Chrystusa, który żyje i króluje.
Ewangelia dzisiejsza przynosi jasne polecenie: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”. To fundamentalne zadanie każdego ochrzczonego – głosić Ewangelię nie tylko słowem, ale przede wszystkim czynem. Nasze codzienne życie, decyzje, sposób odnoszenia się do innych, uczciwość i miłość – to wszystko są formy dawania świadectwa wierze. Wniebowstąpienie nie zamyka historii Jezusa, lecz ją otwiera na działanie Jego uczniów. Jesteśmy dziś Jego rękami i głosem – i naszym obowiązkiem jest nieść światu Jego światło i prawdę.
Wasi duszpasterze.
Aktualności
Czerwiec – miesiąc czci Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Kult Najświętszego Serca Jezusa od wieków zajmuje wyjątkowe miejsce w pobożności katolickiej, będąc jednym z najgłębszych wyrazów wiary w bezgraniczną miłość Boga do człowieka. Z teologicznego punktu widzenia Serce Jezusa symbolizuje istotę Jego bosko-ludzkiej miłości – miłości, która wcieliła się, cierpiała i oddała życie za grzeszników. Jest to Serce, które bije dla całej ludzkości, współczuje, przebacza, przygarnia i stale zaprasza do relacji opartej na miłości i zaufaniu. Kult ten podkreśla nie tylko emocjonalny wymiar duchowości, ale przede wszystkim konkretne działanie Boga w historii zbawienia.
Szczególny impuls dla rozwoju tego kultu dały objawienia św. Małgorzaty Marii Alacoque, francuskiej zakonnicy z zakonu wizytek, które miały miejsce w klasztorze w Paray-le-Monial w latach 1673–1675. Podczas licznych wizji Chrystus ukazywał jej swoje Serce otoczone cierniową koroną, płonące miłością, a zarazem doświadczające cierpienia z powodu ludzkiej obojętności, grzechu i niewdzięczności. Jezus wyraził pragnienie, by ludzie bardziej odpowiadali na Jego miłość, szczególnie poprzez ustanowienie specjalnego święta ku czci Jego Najświętszego Serca oraz praktykowanie nabożeństwa wynagradzającego – zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca i podczas tzw. Godziny Świętej, najczęściej praktykowanej w nocy z czwartku na piątek.
Rozpowszechnienie tego nabożeństwa nie byłoby możliwe bez ogromnego zaangażowania jezuitów. To właśnie Towarzystwo Jezusowe odegrało kluczową rolę w teologicznym opracowaniu, propagowaniu i ugruntowaniu kultu Najświętszego Serca Jezusa w życiu Kościoła. Szczególne zasługi miał św. Klaudiusz La Colombière SJ – spowiednik Małgorzaty Marii – który nie tylko uwierzył w prawdziwość jej doświadczeń mistycznych, ale także stał się ich gorliwym orędownikiem. Jezuici przez wieki wykorzystywali kaznodziejstwo, rekolekcje, publikacje oraz szkolnictwo do szerzenia duchowości opartej na miłości i wynagrodzeniu Sercu Jezusa. W XVIII i XIX wieku kult ten był także odpowiedzią na rosnący racjonalizm i obojętność religijną – przypominał o sercu Boga, które wciąż kocha, czeka i przebacza.
W 1856 roku papież Pius IX, pod wpływem starań wielu biskupów i zakonów, ustanowił uroczystość Najświętszego Serca Jezusa jako święto obowiązujące w całym Kościele. Jego następcy, zwłaszcza papieże Pius XI i Pius XII, pogłębiali nauczanie o tym kulcie, widząc w nim duchową odpowiedź na zło świata, wojny, grzechy społeczne i indywidualne. Pius XII w encyklice Haurietis aquas (1956) wezwał wiernych, by „czerpali ze źródeł Zbawiciela”, czyli z przebitego Serca Jezusa, wskazując na Jego nieskończoną miłość jako źródło odnowy duchowej i moralnej.
Współcześnie Kościół promuje ten kult jako drogę do osobistego spotkania z Chrystusem. Praktyki takie jak dziewięć pierwszych piątków miesiąca, poświęcenie rodzin i parafii Sercu Jezusowemu czy modlitwa wynagradzająca są narzędziami duchowego wzrostu, nawrócenia i uświęcenia. W świecie naznaczonym chłodem, egoizmem i utratą nadziei kult Serca Jezusa przypomina o Bożej obecności, która nieustannie pragnie obdarzać człowieka miłością, pokojem i miłosierdziem.
Serce Jezusa to nie tylko symbol, ale żywa rzeczywistość teologiczna i duchowa, która mówi o miłości Boga do człowieka w sposób głęboko osobisty i przemieniający. W Nim Kościół od wieków znajduje źródło miłosierdzia, nadziei i siły do życia w prawdzie i miłości.
Co u nas?
Przeżywanie kolejnych tygodni okresu wielkanocnego doprowadziło nas do celebracji całego ciągu obchodów liturgicznych. Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu Pańskim to czas obchodu Wniebowstąpienia Pańskiego – dokładnie rzecz biorąc termin ten minął w czwartek minionego tygodnia, ale od kilku lat Kościół w Polsce z racji duszpasterskich świętuje to wydarzenie zbawcze w najbliższą niedzielę, czyli dzisiaj. Natomiast niedziela, którą będziemy przeżywali za tydzień to Zesłanie Ducha Świętego, tradycyjnie poprzedzone dziewięciodniowym cyklem duchowego przygotowania, czyli nowenną. Serdecznie zapraszamy, by cała wspólnota parafialna jak najowocniej otwierała swoje serca na dary Ducha Uświęciciela.
Warto także już w tych dniach zacząć myśleć o przygotowaniach do uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli Bożego Ciała. Tradycyjnie dzień ten uświetni procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy – gorąco prosimy wszystkich Drogich Parafian, by na miarę swoich możliwości włączyli się w jej przygotowanie. Mamy nadzieję, że nie zabraknie gorliwej asysty procesyjnej, chętni do aktywnych działań są jak najbardziej zaproszeni, by włączyć się w przygotowanie czterech ołtarzy.
Swoistym zwieńczeniem ciągu naszych uroczystych celebracji będzie doroczna parafialna uroczystość odpustowa. Zgodnie z kalendarzem liturgicznym obchód Matki Bożej Nieustającej Pomocy przypada 27 czerwca – w tym roku pod tą właśnie datą mamy uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z tej racji na dziś nie mamy pewności, w jaki dzień zaprosimy Drogich Parafian do świętowania imienin parafii. Postaramy się tę kwestię rozstrzygnąć w dniach najbliższych i bezzwłocznie wszystkich poinformować.