Coniedzielnik nr 525

Posted on by adminDD

Od redaktora

Drodzy Parafianie!

Nie co dzień prowincjonalna parafialna wspólnota może się cieszyć goszcząc swojego Arcypasterza, nie co dzień także ma okazję podsumowywać owoce kilkuletnich prac remontowych oraz równolegle toczonych badań naukowych. Niech zatem będzie nam wolno w tym numerze naszego parafialnego biuletynu podsumować to, z czym mieliśmy do czynienia we wczorajszą sobotę.

Jako Wasi duszpasterze doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że wygląd i wystrój naszego parafialnego kościoła daleki jest od ideału. Tym bardziej pozostaje się cieszyć, że osoby zebrane w Sali Biesiadnej DOK-u mogły poznać  „z pierwszej ręki” (czy jest w użyciu określenie: „z pierwszych ust?”) choćby garść wiadomości na temat jego niewątpliwie ciekawej historii, a także trudnego procesu jej odkrywania. Dość wyraźnie przy tym wybrzmiało, że bynajmniej nie jesteśmy przy końcu drogi. Wciąż przed nami wiele znaków zapytania i kwestii do wyjaśnienia, a wiele tajemnic naszej świątyni wciąż pozostaje do odkrycia.

Ktoś mądry kiedyś powiedział, że każda podróż zaczyna się od zrobienia pierwszego kroku. Dziś możemy powiedzieć, że nasza wspólna podróż ku przywróceniu parafialnej świątyni jej piękna i świetności na dobre się rozpoczęła, a w procesie tym uczyniliśmy sporo (i to niełatwych) kroków naprzód. Wiemy coraz więcej o historii tej budowli, stopniowo odkrywamy tajemnice jej powstawania, mamy świadomość, jakie wcześniejsze działania jej zaszkodziły. Najważniejsze, że coraz wyraźniej widzimy kierunek, w którym wspólnie powinniśmy zmierzać. Nie ulega też wątpliwości, że przed nami wciąż daleka droga. Nasz parafialny kościół nie stanie się piękny i zadbany z dnia na dzień. Pozostaje mieć nadzieję, że ku tej pięknej chwili pójdziemy wspólnie i wytrwale.  

Wasi duszpasterze. 

Aktualności

Istotne fragmenty zaleceń konserwatorskich wydanych dla zamierzonego remontu korpusu naszego kościoła.

Generalnym zaleceniem do zamierzenia jest zachowanie substancji zabytkowej kościoła oraz odtworzenie stanu oryginalnego, przy naprawie, wzmocnieniu i uzupełnieniu uszkodzonych elementów substancji, z zachowaniem pierwotnej formy, techniki i technologii. W szczególności zaleca się:

  • pełne rozpoznanie i wyeliminowanie procesów niepożądanych, związanych z zawilgoceniem murów;
  • zaleca się uwzględnienie już rozpoznanych procesów wskazujących na konieczność wykonania reprofilacji terenu i nowy sposób zagospodarowania terenu wokół kościoła;
  • wzmocnienie fundamentów na odcinkach osłabionych;
  • skucie w całości zewnętrznych tynków, a po pełnym rozpoznaniu struktury murów założenie nowych tynków o bardziej miękkiej fakturze (tynk „z ręki”) oraz wyeksponować na elewacjach elementy struktury murów, ilustrujące kolejne fazy przebudowy;
  • wykonanie remontu dachu wraz z przywróceniem pierwotnego kształtu połaci i wymianą na dachówkę karpiówkę układaną w rybią łuskę, zaleca się remont systemu rynien i rur  spustowych oraz opierzeń;
  • wprowadzenie świadków ekspozycyjnych we wnętrzu kościoła (dotyczy struktury murów z fazy I i II oraz śladu po fundamentowaniu elewacji wschodniej i ekspozycji wcześniejszej posadzki;
  • utrzymanie istniejącej posadzki ceglanej w prezbiterium, nawie i transepcie (dopuszcza się uzupełnienia materiałem współczesnym, dopuszcza się montaż instalacji pod posadzką);
  • wymianę podtynkowej instalacji elektrycznej, dopuszcza się montaż sieci i instalacji alarmowych, ppoż, transmisji danych – stosownie do współczesnych standardów;
  • dopuszcza się podniesienie poziomu prezbiterium o jeden stopień, dopuszcza się wprowadzenie balasek i klęczników po linii stopnia;
  • zaleca się przywrócenie pierwotnego poziomu posadzki w zakrystii wraz z wykonaniem nowej posadzki ceramicznej, materiałowo spójnej z posadzkami w korpusie;
  • wykonanie uzupełnień ubytków w sklepieniu krypty oraz wykonanie remontu jej wnętrza w zakresie niezbędnym dla jej udostępnienia (zaleca się również artystyczne opracowanie klap wejściowych z ażurami wentylacyjnymi);
  • udrożnienie i odtworzenie systemu wentylacyjnego;
  • konserwację stolarki okiennej w transepcie (dopuszcza się odtworzenie wraz ze wzmocnieniami montażowymi) oraz parapetów wewnętrznych (cegła);
  • docelowo zaleca się uporządkowanie i estetyzację wnętrza wraz z usunięciem elementów dysharmonizujących, przypadkowych i nieposiadających walorów estetycznych lub zabytkowych (np. tablice, upamiętnienia, urządzenia techniczne) oraz uporządkowanie poddasza;
  • docelowo należy uporządkować wnętrze kościoła pod względem aranżacyjnym i kolorystycznym. Uwaga: Projekt aranżacji wnętrza powinien zostać opracowany równolegle z projektem budowlanym, w którym powinno być już uwzględnione rozmieszczenie punktów świetlnych, przyłączy mediów itp.
  • docelowo  należy wykonać konserwację historycznych sprzętów kościelnych oraz witraży, według osobnych programów konserwatorskich.

Wyżej wymienione zadanie powinno być realizowane w oparciu o:

  • niezbędne ekspertyzy techniczne;
  • projekt budowlany w branżach architektura i konstrukcja;
  • program prac konserwatorskich.

Wyżej wymienione prace remontowe wymagają uzyskania pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na prowadzenie robót budowlanych oraz badań i prac konserwatorskich.

Zalecenia podpisane 5.02.2025 przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków p. Tomasza Wolendera.

Co u nas?

Panu burmistrzowi Wojciechowi Wiśniowskiemu oraz dyrektorce Drawieńskiego Ośrodka Kultury pani Sabinie Jóźwiak wraz z całą ekipą serdecznie dziękujemy za współudział w zorganizowaniu wczorajszego wydarzenia. Najpierw mogliśmy w kościele podziękować Panu Bogu za szczęśliwe zakończenie pewnego etapu naszych wspólnych działań, a następnie w Sali Biesiadnej DOK-u zapoznać się z pasjonującymi wynikami dotychczas poczynionych badań oraz ustaleniami, jakie w ich toku zostały poczynione.

Dla wszystkich, którzy zechcieli wziąć udział w sobotnich spotkaniach jest oczywiste, że historia naszej drawieńskiej świątyni jest bogata i fascynująca, a jej dalsze zgłębianie z całą pewnością będzie się wiązało z kolejnym ciekawymi odkryciami. Jest ogromnie ważne, byśmy jako społeczność mieli świadomość bogactwa, jakie niesie ze sobą nasze lokalne dziedzictwo kulturowe oraz poczuwali się do odpowiedzialności za jego zachowanie i przekazanie następnym pokoleniom. Odkrywanie historii (zwłaszcza w lokalnym wymiarze) naprawdę może być ciekawe.

Koniec pewnego etapu ma o tyle sens, o ile następuje po nim ciąg dalszy. Zainteresowanie, jakie towarzyszyło sobotniemu wydarzeniu budzi nadzieję, że nasze lokalne dziedzictwo będzie dalej poznawane i upowszechniane, a jego materialne wyrazy zostaną otoczone należytą opieką. Jako Wasi duszpasterze możemy z całego serca obiecać, że dołożymy ku temu wszelkich możliwych starań. Pozostaje mieć nadzieję, że doniosłe dzieło, pięknie i owocnie rozpoczęte, będzie miało swój dalszy, oby jak najbardziej pomyślny, ciąg dalszy.