Od redaktora
Drodzy Parafianie!
Szczególną patronką naszego adwentowego oczekiwania jest Maryja. Codziennie celebrując Roraty otwieramy razem z Nią swoje serca na Boga, wchodzącego w nasze życie. Istotne jest przy tym, by nasze oczekiwanie nie było trwaniem w bierności, ale by miało w sobie wymiar aktywności. Otwarcie się na realizację Bożego planu nie oznacza biernego przyzwolenia na to, co ma się przydarzyć, ale ma się wiązać z decyzją serca. I tu za wzór i przykład stają nam słowa rozbrzmiewające w dzisiejszej liturgii: „oto ja, służebnica Pana”.
Są ludzie, którzy sprawy i zdarzenia dziejące się w ich życiu przyjmują jako coś koniecznego, na co sami nie mają wpływu. Nie raz i nie dwa przychodzi nam słyszeć twierdzenia: „no, tak być musiało” albo „nic na to nie poradzę”. Niektórym z nas jest z takim fatalizmem nawet po drodze, bo poniekąd zdejmuje on z nas ciężar odpowiedzialności. Skoro życie toczy się swoim torem, a ja ponoć nie mam na niego wpływu, to łatwo jest pozbyć się odczucia odpowiedzialności, jeśli coś idzie nie tak. „Takie jest życie” czy „wyżej nie podskoczysz” – takich i podobnych twierdzeń nigdy w ustach ludzi nie brakuje.
Bóg ani nie zbawia nas na siłę, ani nie planuje z góry tego, co nas spotka. Ma natomiast względem każdego z nas osobisty plan, którego istotnym celem jest zbawienie. To, jaką drogą ku niemu mamy zmierzać, jest kwestią osobistego rozeznania, które w codzienności przekłada się na podejmowanie decyzji. W przypadku Maryi plan ten miał wymiar szczególny: Ona jedna była pełna łaski, bo wolna od jakiegokolwiek zła. Im bardziej dobitnie stwierdzamy, że życie nasze dalekie jest od doskonałości, tym gorliwiej winniśmy na Jej wzór i Ją samą naśladując stawać się codziennie sługami i służebnicami Pana.
Wasi duszpasterze.
Aktualności
XXV Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie 8.12.2024 (fragmenty)
Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia! Czas Adwentu to czas wyjątkowy […] W II Niedzielę Adwentu, zgodnie z uchwałą Konferencji Episkopatu Polski, obchodzony jest już po raz dwudziesty piąty „Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie”. Celem tego dnia jest duchowe i materialne wsparcie Kościoła katolickiego w krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej, czyli na Białorusi, Litwie, Łotwie i Estonii, na Ukrainie w Mołdawii, Rosji, Armenii, Azerbejdżanie, Gruzji, Kazachstanie oraz w Tadżykistanie, Kirgizji i Uzbekistanie. Podczas zbiórki organizowanej w parafiach w Polsce i wśród Polonii, szczególnie w Anglii i Niemczech w II Niedzielę Adwentu 10 grudnia 2023 roku zebrano 2 mln 604 tys. złotych. Dzięki tym funduszom udało się zrealizować 186 projektów i próśb nadesłanych z różnych krajów na Wschodzie. Mijający rok życiu tamtejszego Kościoła, jest naznaczony ciągle trwającą wojną na Ukrainie, zbierającą tragiczne żniwo, niepokojącymi wieściami o aresztowanych kapłanach na Białorusi i trudnymi konsekwencjami realnej wojny, dotykającymi również inne kraje. W fali pomocy jaka ciągle płynie z Polski na Ukrainę, od samego początku wojny uczestniczy też Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski. Nasze wsparcie, kierowane jest poprzez parafie, zgromadzenia zakonne czy instytucje takie jak Caritas Spes Ukraina. W roku 2024, na pomoc Ukrainie z funduszy Zespołu wydaliśmy 1 mln 204 tys. złotych. Środki te przeznaczone zostały na pomoc w funkcjonowaniu domów seniora, domów dziecka i wielu wspólnot parafialnych, które przyjęły uchodźców wewnętrznych. Pomogliśmy też w organizacji letniego wypoczynku dla dzieci – które dzięki temu mogły, choć na chwilę oderwać się od wojennej rzeczywistości. Wspieramy też finansowo programy służące aktywizacji i pomocy duchowej i psychologicznej ludzi dotkniętych traumą wojny a szczególnie dzieci. Godna zauważenia jest cykliczna akcja „Anioły radości” – specjalny program dedykowany dzieciom doświadczonym przez wojnę, funkcjonujące świetlice w przyfrontowych miastach, gdzie dzieci mogą spotkać się z rówieśnikami i doświadczyć odrobiny normalności. […]
Działalność Zespołu to oczywiście nie tylko Ukraina, choć w obecnej sytuacji, tamtejszy Kościół, który na różne sposoby stara się pomagać ludziom, szczególnie potrzebuje naszego wsparcia. W wielu krajach na Wschodzie wspieramy prowadzone przez Kościół świetlice, przedszkola, domy dziecka, domy seniora i samotnej matki, przytuliska dla bezdomnych oraz stołówki i kuchnie, służące dożywianiu dzieci, starszych i najbiedniejszych. Pomogliśmy w organizacji letniego wypoczynku połączonego z formacją dla dzieci i młodzieży. Tą pomocą objęliśmy 33 grupy z Białorusi, Gruzji, Ukrainy, Uzbekistanu, Kazachstanu i Syberii, jak wspominają organizujące ten wypoczynek Siostry czy Kapłani – dla wielu uczestników jest to wyjątkowy czas nie tylko zabawy, spotkań, modlitwy, ale też spokoju i regularnego jedzenia! Na ten cel wydaliśmy 534 tys. złotych. […] Zespół świadczy też nieustannie pomoc liturgiczną dla Kościoła katolickiego na Wschodzie poprzez zakup dla konkretnych parafii paramentów liturgicznych, nagłośnień do kaplic i świątyń, ksiąg liturgicznych, a także modlitewników i śpiewników oraz wszelkiego rodzaju pomocy katechetycznych. W tym roku zakupiliśmy paramenty liturgiczne i wyposażenie na sumę 425 tys. złotych. […]
Z inicjatywy Zespołu powstał też Wolontariat, skupiający osoby świeckie, które w czasie swojego urlopu czy wakacji pomagają duszpasterzom i siostrom zakonnym na Wschodzie. W 2024 roku na posługę wolontaryjną na Ukrainę, do Kazachstanu, i Uzbekistanu, wyjechało 16 osób, w tym dwie na wolontariat roczny. […] Członkowie Zespołu wyjeżdżają też na Wschód, aby na miejscu poznać potrzeby i sprawdzić realizacje projektów. W mijającym roku odwiedzili 9 razy Ukrainę włącznie z dotarciem do Charkowa, Zaporoża czy Odessy oraz Kazachstan, Litwę, Mołdawię i Naddniestrze. Zachęcamy do wsparcia duchowego i materialnego dzieł duszpasterskich, ewangelizacyjnych i charytatywnych Kościoła katolickiego na Wschodzie. W tym dniu z Kościołem w Polsce i poza jej granicami łączą się wierni z wielu parafii za wschodnią granicą, dziękując Bogu za modlitwę i składane ofiary. „Dzień modlitwy i pomocy materialnej Kościołowi na Wschodzie” tam za wschodnią granicą jest dniem wdzięczności za tych, którzy pomagają duchowo i materialnie. W imieniu kapłanów, sióstr i braci zakonnych oraz wolontariuszy świeckich, posługujących aktualnie na Wschodzie, a także wiernych składamy serdeczne podziękowanie za wszelką pomoc i modlitwę.
W imieniu całego Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie przy Konferencji Episkopatu Polski
Ks. Leszek Kryża TChr
Co u nas?
Zgodnie z ogólnymi normami kościelnego kalendarza liturgicznego poszczególne obchody (uroczystości, święta i wspomnienia) mają swoją stałą hierarchię, zależną od znaczenia, jakie w historii zbawienia ma wydarzenie lub osoba, z którą są powiązane. W przypadku, gdy dwa obchody przypadają w tym samym dniu, ten o niższej randze albo jest pomijany, albo (gdy jest to uroczystość) jest przenoszony na inny dzień.
Dziś, mimo że w kalendarzu przypada kolejna z adwentowych niedziel – na mocy specjalnego uprawnienia otrzymanego z odpowiedniej watykańskiej kongregacji – katolicy w Polsce celebrują uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najśw. Maryi Panny. Niech Ta, która specjalną łaską ochroniona została od jakiegokolwiek śladu zła, będzie patronką naszego coraz bardziej owocnego zaangażowania w przezwyciężanie naszych ziemskich słabości.
W przyszłą niedzielę, 15 grudnia rozpoczniemy nasze parafialne adwentowe rekolekcje. Niedzielne Msze Święte oczywiście według zwykłego planu, w czasie wszystkich celebracji (z wyjątkiem liturgii w Żółwinie) okazja do włączenia się we wspólną duchową mobilizację. Przez kolejne dni (do przyszłej środy włącznie) nauki rekolekcyjne. Ze zrozumiałych racji w czasie porannych Rorat będą one zdecydowanie zwięzłe, a w czasie Mszy Świętych popołudniowych bardziej obszerne. W czasie całych rekolekcji oczywiście będzie okazja do spowiedzi, przy czym kapłani z dekanatu będą posługiwać we wtorek, 17 grudnia. Gorąco i serdecznie zapraszamy do kościołów w Drawnie i Święciechowie, jak i do kaplicy w Chomętowie.
Rekolekcje prowadzić będzie kapłan naszej archidiecezji ks. Sławomir Błachowiak.