Od redaktora
Drodzy Parafianie!
Karty Bożego Objawienia poprzez różne obrazy i metafory starają się nam przybliżyć rzeczywistość Bożego królestwa. W perykopie odczytywanej w dzisiejszą niedzielę staje przed naszymi oczyma winnica, oddana w dzierżawę pracującym w niej robotnikom. To, że właściciel takiej nieruchomości spodziewa się po jakimś czasie stosownego wynagrodzenia, dla każdego kto posiada elementarną wiedzę ekonomiczną jest oczywiste. To, że zechce wyegzekwować wierzytelność, też nie budzi wątpliwości. Na co zatem mogli liczyć buntujący się rolnicy? Na czym opierali swoje nadzieje na powodzenie wystąpienia przeciw właścicielowi?
Gdyby spojrzeć na samą istotę grzechu, nie ma on zasadniczego sensu. Jakie uzasadnienie może mieć sprzeciwianie się najczystszej Miłości i bezkresnemu Dobru? Czy można sobie wyobrazić niedostrzeżenie winy grzesznika przez Wszechwiedzącego? Czy zasadne jest łudzenie się, że przewinienia i odstępstwa mogą pozostać bez konsekwencji? A jednak każdego dnia na nowo popełniamy grzechy i sprzeciwiamy się woli Tego, który przecież pragnie dla nas jednego: zbawienia.
Nie jesteśmy panami swojego życia, nie mamy władzy absolutnej nad światem, w którym przyszło nam żyć. Na oddanie istoty naszej podległości Władcy i Panu Ewangelia podsuwa termin „dzierżawa”. Chciejmy pamiętać, że do istoty tej rzeczywistości należy (oby bez zaległości i oby bez dotkliwych odsetek) wyegzekwowanie całej należności.
Wasi duszpasterze.
Aktualności
Rzymski etap Drogi Synodalnej Kościoła
Od pierwszych wieków słowo „synod” jest używane na określenie zgromadzeń́ kościelnych zwoływanych na rożnych poziomach (diecezjalnym, prowincjalnym, regionalnym, patriarchalnym lub powszechnym) dla rozeznawania, w świetle Słowa Bożego i przez wsłuchanie się w głos Ducha Świętego, kwestii doktrynalnych, liturgicznych, kanonicznych i duszpasterskich, które stopniowo powstają̨. Synodem (gr. synodos oznacza „wspólną drogę, wspólne maszerowanie”) nazywa się w Kościele katolickim każde zgromadzenie duchownych, którego zadaniem jest omówienie działalności Kościoła. Rozróżnia się synody: diecezjalne (zwoływane przez biskupa), prowincjonalne (zwoływane przez arcybiskupa metropolitę; inaczej: metropolitarne) oraz plenarne (zebranie przedstawicieli duchowieństwa całego kraju; inaczej ogólnokrajowe)
W przeciwieństwie do poprzednich edycji Synodu Biskupów, wydarzenie którego aktualnie jesteśmy świadkami miało całkowicie odmienną strukturę. Sugerowano, by nie mówić o jednorazowych obradach Synodu, ale używać raczej terminu: Droga Synodalna. Odbywała się ona w etapach.
Etap słuchania (Etap 1):
Faza diecezjalna – Na etapie słuchania zachęcano do spotkań, wspólnego odpowiadania na stymulujące pytania, słuchania siebie nawzajem oraz przekazywania indywidualnych i grupowych uwag, pomysłów, reakcji i sugestii. Jeśli okoliczności utrudniały bezpośrednie interakcje, możliwe było wykorzystanie moderowanych grup dyskusyjnych online, samodzielnie prowadzonych aktywności online, grup czatowych, rozmów telefonicznych i różnych form komunikacji społecznej, a także kwestionariuszy w formie papierowej i online. Do ożywienia refleksji i dialogu wykorzystywano materiały modlitewne, refleksje biblijne, muzykę sakralną i dzieła sztuki.
Etap diecezjalny był okazją dla parafii i diecezji, aby spotkać́ się, doświadczyć́ i przeżyć wspólnie drogę synodalną, odkrywając lub rozwijając narzędzia i ścieżki, które najlepiej pasują̨ do lokalnego kontekstu, a które mogą stać się nowym stylem Kościołów lokalnych na drodze synodalności.
Faza konferencji episkopatów: Po zakończeniu fazy diecezjalnej, zwieńczonej diecezjalnym zebraniem i sporządzeniem syntezy diecezjalnej, konferencje episkopatów opracowały przesłane odpowiedzi z diecezji oraz przygotowały syntezy, które oddały wkład uczestników na poziomie lokalnym. Konferencje episkopatów były proszone o rozeznanie i zebranie szerszej syntezy podczas własnego zebrania presynodalnego”
Etap 2 to Etap kontynentalny – w jego ramach odbyło się siedem zgromadzeń́ kontynentalnych: Afryki, Oceanii, Azji, Bliskiego Wschodu, Ameryki Łacińskiej, Europy i Ameryki Północnej. Te siedem międzynarodowych zgromadzeń́ zaowocowało siedmioma Dokumentami Końcowymi, które posłużyły jako podstawa sporządzenia dokumentu zwanego Instrumentum Laboris, który będzie podstawą prac rzymskiego Zgromadzenia Synodu Biskupów
Obecnie trwająca faza to Etap 3 – Zgromadzenie Synodu Biskupów. Biskupi i audytorzy zgromadzili się̨ wraz z Ojcem Świętym papieżem Franciszkiem na Zgromadzeniu Synodu Biskupów w Rzymie, aby rozmawiać́ ze sobą̨ i słuchać́ siebie nawzajem w oparciu o proces synodalny rozpoczęty na poziomie lokalnym. Celem Synodu Biskupów nie jest przyćmienie etapu diecezjalnego, konferencji episkopatu/synodu Kościołów wschodnich i etapu kontynentalnego, ale raczej rozeznanie na poziomie powszechnym głosu Ducha Świętego, który przemawia w całym Kościele.
Po zakończeniu obrad synodalnych przyjdzie czas na etap czwarty Synodu, którego istota będzie polegała na wprowadzaniu w życie przyjętych postanowień.
Co u nas?
Nasz parafialny kalendarz ma od lat pewne punkty stałe, które przez lata zdążyły się na trwałe wpisać w nasze życie. Jednym z nich jest Dzień Papieski, obchodzony zawsze w niedzielę poprzedzającą 16 października, w tym roku obchodzony już po raz dwudziesty trzeci.
Stałym elementem obchodów tego dnia jest prowadzona co roku przy kościołach zbiórka ofiar na fundusz stypendialny Dzieła Nowego Tysiąclecia. Oczywiście także w tym roku będziemy mieli możność wsparcia młodych ludzi, którzy dzięki pomocy funduszu mogą pełniej i owocniej rozwijać swoje talenty i kształtować chrześcijańskie postawy. Jak wielokrotnie podkreślano, polscy katolicy budują w ten sposób najpiękniejszy pomnik Jana Pawła II – jest to pomnik żywy, nieustannie się odnawiający i wciąż przynoszący nowe plony i owoce. Ewentualnie zainteresowanych rodziców informujemy, że Dzieło Nowego Tysiąclecia jest otwarte na kolejne zgłoszenia zdolnej młodzieży (zwłaszcza z małych miejscowości), która dzięki stypendiom zechce owocniej pomnażać swoje talenty. Zrozumiałe jest, że największe szanse na otrzymanie wsparcia mają ci młodzi ludzie, którzy żywo angażują się w życie Kościoła, choćby w wymiarze lokalnej wspólnoty.