Coniedzielnik nr 447

Od redaktora

Drodzy Parafianie!

Etnografowie badający niegdyś zwyczaje ludów tak zwanych pierwotnych opisali między innymi ciekawy dla nas sposób prowadzenia obliczeń zaobserwowany w jednym z plemion. Jego członkowie jako wzorce do liczenia wykorzystywali wyłącznie części swojego ciała. Poszczególne liczby wyrażali zatem za pomocą wyrażeń „jeden palec”, „jedna ręka dwa palce” aż do „dwóch nóg”. Na określenie każdej z większych liczb pozostawało im tylko użycie terminu „mnóstwo”.

Takie podejście do zagadnienia wielkich liczb u człowieka na co dzień operującemu potęgami może wywołać tylko lekki uśmieszek. Warto jednak spojrzeć na zagadnienie także pod innym kątem. Może warto spróbować oszacować liczebność czy objętość darów i łask, które ma dla nas przygotowane Pan Bóg? Czy jesteśmy w stanie znaleźć dla nich jakąś liczebną miarę? Czy dla opisania ich obfitości nie jest bardziej stosowne mówienie o „mnóstwie”?

Orędzie Bożego Objawienia dalekie jest od wchodzenia w dziedzinę matematyki. Tekst przypowieści dziś odczytywanej w liturgii przyrównuje obfitość Bożych darów do skarbu. Gdy przywołany jest ten właśnie termin, nikomu nie przychodzi do głowy obliczanie konkretnych sum czy kwot. Każdy wie, że chodzi o coś niepoliczalnego i nie do oszacowania. Tak właśnie jest z tym prezentem, który Bóg dla każdego ze swoich wiernych przygotował. Jego wartość przekracza wszystko, co potrafimy policzyć.                  

Wasi duszpasterze.

Aktualności

Wrześniowa pielgrzymka do Częstochowy

We współpracy z parafią w Brzezinach organizowana jest autokarowa pielgrzymka do Częstochowy w ramach corocznej pielgrzymki całej naszej archidiecezji. Jak zazwyczaj przy takich okazjach, program wyjazdu obejmuje także nawiedzenie innych miejsc i sanktuariów.

Czwartek, 21 września

Wyjazd wczesnym rankiem

Nawiedzenie sanktuarium Matki Bożej w Skrzatuszu

Po południu – przyjazd do Niepokalanowa, zakwaterowanie.

Obiadokolacja

Zwiedzanie klasztoru i sanktuarium oraz muzeum św. Maksymiliana Kolbe

Nocleg – dom pielgrzyma w Niepokalanowie.

Piątek, 22 września

Rano – wyjazd do Warszawy

Zwiedzanie Muzeum Powstania Warszawskiego

Nawiedzenie Sanktuarium św. ks. Jerzego Popiełuszki, zwiedzanie muzeum.

W zależności od możliwości czasowych – spacer po zabytkach Warszawy.

Przejazd do Częstochowy

Zakwaterowanie (Siostry Elżbietanki)

Apel Jasnogórski

Udział w programie Pielgrzymki Archidiecezjalnej z Mszą Świętą o północy.

Sobota, 23 września

Śniadanie we własnym zakresie (propozycja: Dom Pielgrzyma)

Udział w Drodze Krzyżowej na Wałach

Czas na prywatną modlitwę i ew. zakupy.

W zależności od możliwości czasowych nawiedzenie któregoś z sanktuariów.

Powrót w godzinach wieczornych.

Koszt wyjazdu to 500 zł. Kwota ta obejmuje przejazd, noclegi, wyżywienie oraz  bilety do dwóch muzeów wraz z usługą przewodników.

Bliższe informacje oraz zapisy (wraz z wpłatą zaliczki) w biurze parafialnym.

Co u nas?

Wielokrotnie wracamy w tym miejscu do zagadnienia przedłużającego się ponad wszelką miarę remontu wieży naszego kościoła. Niezmiernie istotnym aspektem tego problemu jest fakt, że wszystkie procedury związane z jego przebiegiem dokonywane są poza naszą wiedzą, nie mówiąc o możliwości jakiegokolwiek wpływania na nie. Krótko mówiąc, nikt kompetentny i odpowiedzialny ani nie ustala z parafią kolejnych działań, ani o nich nie informuje (podobnie zresztą dzieje się w wypadku wstrzymywania prac).

Pozostaje nam zatem odnotować, że w ostatnich dniach pewne działania budowlane na nowo zostały podjęte. Ich zakres, podobnie jak liczebność pojawiających się na placu pracowników,  dalekie są od naszych oczekiwań, niemniej sam fakt ruchu na budowie wypada odnotować. Nie trzeba chyba nikogo przekonywać, że i tym razem pojawienie się kolejnej ekipy podwykonawców było dla nas całkowitym zaskoczeniem.

Obserwowane obecnie działania dotyczą wewnętrznej przestrzeni na poziomie posadzki wieży. W dalszym ciągu nic nie wiadomo o zamiarach odnośnie do kluczowych aspektów remontu: ostatecznego posadowienia konstrukcji nośnej oraz wypełnienia pól konstrukcji cegłą. Jedyne, co parafia może czynić, to informowanie władzy diecezjalnej o stanie faktycznym i wyrażanie zaniepokojenia sposobem prowadzenia działań.