Od redaktora
Drodzy Parafianie!
W używanym przez nas na co dzień języku termin „konsekracja” praktycznie nie występuje. Nie może to dziwić, bo jak mówić o idei wyłącznego poświęcenia się dążeniu do świętości, skoro o świętości dzisiejszy człowiek generalnie nie ma zamiaru myśleć, ani tym bardziej do niej dążyć. Są jednak wyjątki. Przedziwnym zrządzeniem Opatrzności są ludzie, którzy jako swoje powołanie odczytują wyłączne zaangażowanie na rzecz spraw Pana Boga, czyli właśnie drogę konsekracji.
Gdy już mówimy o osobach konsekrowanych, najczęściej mamy na myśli zakonników. Ta forma życia konserkowanego jest najbardziej znana i ma najbogatsze tradycje. Warto jednak zauważyć, że gdy mówimy o zakonach, mamy do czynienia z wielką różnorodnością form życia i podejmowanych dzieł. Zupełnie czym innym jest funkcjonowanie karmelitanki w dobrowolnym zamknięciu klauzury, a czym innym praca elżbietanki wydającej posiłki w jadłodajni dla bezdomnych. To, co je łączy, to fakt, że obrały Jezusa za swojego Oblubieńca, a pełnione posługiwanie jest dla nich drogą do osiągnięcia doskonałości i pełni więzi z Panem.
Święto Ofiarowania Pańskiego to od lat Dzień Życia Konsekrowanego. Dziękujmy Panu Bogu za zakoników i zakonnice, ale także za członków instytutów świeckich, wdowy konsekrowane, członków tzw. trzecich zakonów a nawet za (tu prawdziwa rzadkość!) pustelników. Nigdy się nie dowiemy, jak ogromnie wiele ich modlitwie i cichej pracy zawdzięczamy. Wasi duszpasterze.
Lekcje religii dla dorosłych
Dary i owoce Ducha Świętego.
Odrębny podrozdział poświęcono w Katechizmie zasygnalizowaniu istnienia szczególnego sposobu oddziaływania łaski Bożej na człowieka wierzącego, jakim są dary i owoce Ducha Świętego. Skutkiem ich działania jest podtrzymywanie życia moralnego chrześcijan. Można je zdefiniować jako trwałe dyspozycje, dzięki którym człowiek staje się uległy, by iść za poruszeniami Ducha Świętego.
Katechizm wyróżnia siedem darów Ducha Świętego. Są to: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża. Tym, który je posiada w całej pełni, jest Jezus Chrystus. Efektywność działania Ducha Świętego w życiu i dziele dokonanym przez Zbawiciela osiągnęła swój szczyt. W życiu każdego wiernego dary te także mogą przynosić wielkie skutki, ale ich owocność w dużej mierze zależy od tego, na ile człowiek jest skłonny z łaską Bożą współdziałać. Dary Ducha dopełniają i udoskonalają cnoty tych, którzy je otrzymują. Czynią wiernych uległymi do ochotnego posłuszeństwa wobec natchnień Bożych.
W przeciwieństwie do darów, których Duch udziela w różnym stopniu różnym osobom oraz charyzmatów – których istota polega na wyłącznym działaniu Ducha – owoce są wynikiem współpracy łaski z wolnością człowieka i są jedne i te same dla wszystkich. Nie każdy może być apostołem, nie wszyscy otrzymają dar języków czy uzdrawiania. Wszyscy natomiast mogą być cierpliwi, pokorni, dobrzy czy wspaniałomyślni. Owoce są zatem efektem ścisłej współpracy człowieka z Duchem Świętym. Można je osiągnąć przez życie sakramentalne, modlitwę, formację oraz ciągłą pracę nad sobą. Oczywistym jest, że w dziedzinie tej pole do popisu ma absolugnie każdy wierny. O owoce duchowe może się starać każdy, w każdym czasie i w rozmiaitych okolicznościach życiowych.
Tradycja Kościoła mówi o dwunastu owocach Ducha Świętego, a wymienia je wszystkie św. Paweł w Liście do Galatów (Ga 5,22-23). Koniecznie należy przy tym zauważyć, że współczesne przekłady mówią w tym miejscu o dziewięciu owocach. Tradycja chrześcijańska przywołuje natomiast listę dwunastu owoców zgodnie ze starym łacińskim tłumaczeniem tzw. Wulgaty Klementyńskiej. Chodzi zatem o: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość.
na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego
Co u nas?
Przed nami ostatni akcent liturgicznych obchodów powiązanych z celebracją tajemnicy Wcielenia Syna Bożego. W najbliższy wtorek – 40 dni po Bożym Narodzeniu – obchodzić będziemy święto Ofiarowania Pańskiego, nawiązujące do starotestamentalnego obrzędu, który odbywano w Izraelu zawsze przy okazji narodzin pierworodnego syna.
2 lutego w naszym kościele parafialnym zostaną odprawione dwie Msze Święte: pierwsza o godzinie 1200, kolejna o godzinie 1700. W kościele filialnym w Żółwinie liturgia będzie miała miejsce o godzinie 1030, zaś w kościołach w Chomętowie i w Święciechowie o godzinie 1600. Tradycyjnie w trakcie wszystkich celebracji będzie miało miejsce poświęcenie świec.
Święto Ofiarowania Pańskiego od lat przeżywane jest w polskim Kościele jako Dzień Życia Konsekrowanego. Pamiętajmy w naszych modlitwach o tych, którzy swoje życie oddali na szczególną służbę Bogu poprzez różne formy osobistej konsekracji, Będziemy mieli także okazję do modlitewnego i materialnego wsparcia funkcjonowania zakonów klauzurowych.