Od redaktora
Drodzy Parafianie!
W dzisiejszą niedzielę „na tapecie” jest temat królowania. Nie chodzi tylko o tytuł, który nosi ktoś stojący na szczytach władzy, ale o istotę naszej relacji do instancji nadrzędnych. Gdy mamy do czynienia z królem, muszą być i poddani. W naszym świecie wielu chciałoby być na górze, chciałoby decydować, ustanawiać prawa – najczęściej dla nich samych wygodne. Dziś wolność wyboru w dosłownie każdej dziedzinie wydaje się być nie tylko w modzie, ale dla wielu jest podstawowym imperatywem.
Chrześcijanim to ktoś, kto ma swojego Króla. Chrześcijanin prawdziwy to ten, kto nie tylko z nazwy i metryki jest poddanym, ale świadomie utożsamia się z drogą wskazywaną przez nad nim Panującego, a co za tym idzie – żyje w zgodzie z ustanowionym przez Niego prawem.
Aby Chrystus faktycznie był naszym Królem nie wystarczy najuroczystsza deklaracja, najbardziej odświętnie sprawowany obrzęd, ani ustawienie najbardziej okazałej statuy. Panowanie Króla Królów to nie domena formalnych, choćby uroczyście dokonywanych intronizacji. ale codzienne dokonywanie wyborów zgodnych z wolą Boga, dla naszego łatwego użytku streszczoną i podaną w przykazaniach. To duchowe Królestwo nie może zostać pokonane, bo jego siłą nie są struktury, przepisy ani słowa, ale żywa i owocna wiara, otwierająca wrota do nieba. Niech codzienne wybory i decyzje każdego z nas budują to właśnie i takie właśnie Królestwo. Króluj nam, Chryste!
Wasi duszpasterze.
Lekcje religii dla dorosłych
Cnoty kardynalne (1).
Cztery cnoty odgrywają w życiu moralnym podstawową rolę i dlatego noszą nazwę cnót kardynalnych. Termin powyższy pochodzi od łacińskiego wyrazu cardo oznaczającego wprost ‘zawias’, ‘punkt zwrotny’, ‘biegun’. Słowo to było używane przy zakładaniu rzymskich miast i obozów – cardo było ulicą pokrywającą się z główną osią osady, biegnącą z północy na południe. W późniejszym słownictwie termin „kardynalny” zaczął oznaczać to, co główne, zasadnicze, fundamentalne. Cnoty kardynalne czyli główne to roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie i męstwo.
Roztropność uzdalnia rozum praktyczny do rozeznawania w każdej okoliczności naszego prawdziwego dobra, a skutkiem tego do wybierania właściwych środków, aby to dobro osiągnąć. Nie należy jej mylić ani z nieśmiałością czy też strachem, ani z dwulicowością czy udawaniem. Starożytni mędrcy zwali ją woźnicą cnót (auriga virtutum), gdyż kieruje ona innymi cnotami, wskazując im zasadę i miarę.
Roztropność kieruje bezpośrednio sądem sumienia. Człowiek roztropny decyduje o swoim postępowaniu i porządkuje je, kierując się tym sądem. Dzięki roztropności możemy zastosować ogólne zasady moralne w poszczególnych życiowych przypadkach. Jesteśmy także w stanie rozstrzygać wątpliwości odnośnie do dokonywanych wyborów.
Sprawiedliwość polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Gdy dotyczy naszych relacji odnoszących się do Boga nazywana jest „cnotą religijności”. W naszych działaniach dotyczących innych ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw każdego i do wprowadzania w międzyludzkich relacjach harmonii. Taki moralny ład sprzyja bezstronności względem osób i budowaniu prawdziwego dobra wspólnego. Człowiek sprawiedliwy to ten, kto wyróżnia się stałą prawością swoich myśli i prawością swojego postępowania w odniesieniu do bliźniego.
na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego
Co u nas?
Niebawem, bo już w następną niedzielę rozpoczniemy przeżywanie Adwentu. Nadchodzi czas, by pomyśleć o tym wszystkim, co wiąże się z przygotowaniami do świętego przeżycia Bożego Narodzenia. Zachęcamy, by częścią naszych świątecznych przygotowań było otworzenie swojego serca dla osób potrzebujących. Można to uczynić w bardzo konkretny i owocny sposób.
Parafialny Zespół Caritas zaprasza wszystkich dobrych ludzi do udziału w akcji „Podziel się sercem”. By włączyć się we wspólne działanie, należy podjąć następujące kroki:
– otwórz swoje serce i podejmij decyzję włączenia się w akcję;
– zgłoś się do jednej z osób tworzących Parafialny Zespół Caritas;
– otrzymasz serduszko z numerem samotnej osoby, której pomożesz;
– przygotuj dla tej osoby paczkę świąteczną zgodnie z jej potrzebami i Twoimi możliwościami;
– do 18 grudnia przynieś paczkę do salki przy kościele;
– paczka przed świętami dotrze do potrzebującej osoby.
Bóg zapłać za otwarte serca!