Od redaktora
Drodzy Parafianie!
Różnych treści można doszukać się w tekstach Pisma Świętego, na różne aspekty zwracać uwagę. Są tacy, którzy także w działaniach Pana Boga dopatrują się rozmaitych odcieni, wskazują na różne przejawy działania Bożej łaski. Co do jednej cechy działania Opatrzności możemy jednak być pewni: Bóg jest konsekwentny.
Cały Stary Testament to rozpisana na wiele głosów opowieść o wybraniu jednego narodu i nieustannym prowadzeniu go przez dzieje, by faktycznie stał się ludem Bożym i w jego łonie mogło dla świata zaistnieć zbawienie. O narodzie tym wielokrotnie czytamy, że był nieposłuszny i „twardego karku”. Wielokrotnie posyłani doń prorocy musieli przypominać o konieczności dochowania wierności Przymierzu, a i tak historia drogi ku zbawieniu obfituje w opisy odstępstw i niewierności. Co na to wszystko Jahwe? Był wierny. Gdy Syn Boży stał się człowiekiem, przez kilkadziesiąt lat w ziemskich realiach pełnił wolę Ojca, by zbawienie mogło się dopełnić. Wiedział, że na to właśnie przyszedł na ziemię i drogą ku Golgocie konsekwentnie kroczył.
Jako chrześcijanie co niedziela recytujemy w czasie liturgii wyznanie wiary. Znamy je na pamięć, słów Credo nie trzeba nam przypominać, płyną one z ust właściwie same. Czy jednak za wypowiadaniem tych słów idą czyny? Czy faktycznie jesteśmy sługami Boga, czy tylko jako tacy się deklarujemy? Warto i przed Panem być konsekwentnymi.
Wasi duszpasterze.
Aktualności
List XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów do ludu Bożego
Drogie siostry, drodzy bracia,
gdy prace pierwszej sesji XVI Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów dobiegają końca, pragniemy wraz z wami wszystkimi dziękować Bogu za piękne i bogate doświadczenie, którego właśnie staliśmy się uczestnikami.
Przeżyliśmy ten błogosławiony czas w głębokiej komunii z wami wszystkimi. Byliśmy podtrzymywani przez wasze modlitwy, niosąc ze sobą wasze oczekiwania, pytania, a także obawy.
Minęły już dwa lata, odkąd na prośbę papieża Franciszka rozpoczął się długi proces słuchania i rozeznawania, otwarty dla całego ludu Bożego, nikogo nie wykluczając, aby „iść razem”, pod przewodnictwem Ducha Świętego, będąc uczniami-misjonarzami podążającymi za Jezusem Chrystusem.
Sesja, która zgromadziła nas w Rzymie 30 września, była ważnym etapem w tym procesie. Pod wieloma względami było to bezprecedensowe doświadczenie. Po raz pierwszy, na zaproszenie papieża Franciszka, mężczyźni i kobiety zostali zaproszeni, na mocy ich chrztu, do zasiadania przy tym samym stole, aby wziąć udział nie tylko w dyskusjach, ale także w głosowaniach tego zgromadzenia Synodu Biskupów. Razem, w komplementarności naszych powołań, charyzmatów i posług, intensywnie słuchaliśmy Słowa Bożego i doświadczeń innych. Posługując się metodą rozmowy w Duchu Świętym, z pokorą dzieliliśmy się bogactwem i ubóstwem naszych wspólnot na wszystkich kontynentach, starając się rozeznać, co Duch Święty chce dziś powiedzieć Kościołowi. W ten sposób doświadczyliśmy również znaczenia wspierania wzajemnej wymiany między tradycją łacińską a tradycjami chrześcijańskiego Wschodu. Udział bratnich delegatów z innych Kościołów i Wspólnot kościelnych głęboko ubogacił nasze dyskusje.
Nasze zgromadzenie odbyło się w kontekście świata pogrążonego w kryzysie, którego rany i skandaliczne nierówności boleśnie zabrzmiały w naszych sercach i nadały naszym obradom szczególną powagę, tym bardziej, że niektórzy z nas przybyli z krajów, w których szaleje wojna.
Modliliśmy się za ofiary morderczej przemocy, nie zapominając o tych wszystkich, których nędza i korupcja rzuciły na niebezpieczne ścieżki migracji. Zadeklarowaliśmy naszą solidarność i zaangażowanie wraz z kobietami i mężczyznami, którzy wszędzie pracują jako twórcy sprawiedliwości i pokoju.
Na zaproszenie Ojca Świętego poświęciliśmy ważną przestrzeń ciszy, aby sprzyjać pełnemu szacunku słuchaniu i pragnieniu komunii w Duchu Świętym między nami. Podczas inauguracyjnego czuwania ekumenicznego doświadczyliśmy, jak pragnienie jedności wzrasta w cichej kontemplacji Chrystusa ukrzyżowanego. Krzyż jest bowiem jedynym tronem Tego, który oddając swoje życie za zbawienie świata, powierzył swoich uczniów Ojcu, aby „wszyscy stanowili jedno” (J 17, 21). Mocno zjednoczeni w nadziei, jaką daje nam Jego zmartwychwstanie, powierzyliśmy Mu nasz wspólny Dom, w którym coraz pilniej rozbrzmiewa krzyk ziemi i krzyk ubogich: „Laudate Deum!” – przypomniał nam papież Franciszek na samym początku naszej pracy.
Dzień po dniu odczuwaliśmy naglące wezwanie do nawrócenia duszpasterskiego i misyjnego. Powołaniem Kościoła jest bowiem głoszenie Ewangelii nie poprzez skupianie się na sobie, ale poprzez oddanie się na służbę nieskończonej miłości, którą Bóg kocha świat (por. J 3, 16).
Dokończenie w przyszłą niedzielę .
Co u nas?
Pierwsze dni listopada szczególnie kierują nasze kroki ku cmentarzom, a na naszych ustach wyjątkowo często rozbrzmiewa modlitwa w intencji naszych zmarłych. Przypominamy, że jeszcze do 8 listopada jest możliwość zyskania odpustu zupełnego, który można ofiarować za zmarłych, a przywilej ten powiązany jest z pobożnym nawiedzeniem cmentarza i modlitwą za zmarłych (z zachowaniem pozostałych normalnych warunków odpustów).
Modlitwy wypominkowe za zmarłych w naszym kościele parafialnym w każdy dzień powszedni listopada, rozpoczynamy je 10 minut przed Mszą Świętą.
* * *
W najbliższą sobotę Święto Niepodległości. Zgodnie z naszą drawieńską wieloletnią tradycją zapraszamy do udziału we Mszy Świętej celebrowanej w intencji Ojczyzny, która rozpocznie się o godzinie 1200. W imieniu organizatorów zapraszamy także na pozostałe punkty świątecznego programu – informacje o nich są w Drawnie powszechnie dostępne.